Eindelijk! Ons eerste concert sinds het begin van corona. Na een hele reeks geannuleerde concerten mochten we nog eens spelen. Een thuismatch dan nog, in het Astrid park in Gent. Als deel van het “OMG! Van Eyck was here” programma.
Want wie Gent zegt, zegt het Lam Gods. Beide zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Gent is de stad waar Van Eyck zijn wereldberoemde meesterwerk schilderde en waar al zes eeuwen lang miljoenen bezoekers van over de hele wereld het altaarstuk komen bewonderen. De stad vierde dit jaar Van Eyck en het Lam Gods met een bijzonder feestjaar vol evenementen en activiteiten voor jong en oud.
Voor de gelegenheid waren we deel van een heus Sint-Jansfeest. Want ja, natuurlijk, in de tijd van van Eyck werd er ook lustig op los gevierd op midzomernacht. Party like it’s 1425! Wat heeft Van Eyck en het St-Jansfeest met Roma muziek te maken hebben vragen jullie je misschien af? Wel, ik heb er ook even over moeten denken. Maar zowaar, ik vond snel een link. In geschriften en verhalen vinden we bewijs dat Roms en Sinti reeds sinds de 15e eeuw in Belgie gevestigd zijn. Dat wil zeggen ongeveer terzelfder tijd dat Van Eyck een jonge knaap was. Het moet wat geweest zijn, om plots, in plaats van de hobbel-bobbel-vlaamse-boerkens muziek die exotische klanken te horen. Het was ongetwijfeld ‘hip and happening’ om op het dorpsfeest te dansen op de klanken van een frisse Rom-band. Met een beetje fantasie zie je de jonge Van Eyck wilde bokkensprongen maken voor de aandacht te trekken van Margareta, die later zijn vrouw zou worden.
Als ik mijn fantasie de vrije loop laat heeft deze muziek Van Eyck geïnspireerd om een nieuwe wending te nemen in zijn schilderkunst, een verfijnd realisme geïnspireerd door de meanderende scherpe versieringen van de muziek. Nieuwe ver doorgedreven symboliek, losgeweekt door de diepe betekenis achter de emoties die in de Romamuziek te horen is. De gouden achtergronden schijnend als de rijzende zon, geïnspireerd door het gevoel van verlichting dat gepaard gaat met het horen van de hemelse buitenaardse klanken. Tot slot is het niet moeilijk je voor te stellen hoe het licht en schaduwspel dat zo accuraat wordt weergegeven in de schilderkunst van de Vlaamsche primitieven, geïnspireerd is op deze muziek die zoveel nuances kent. klanken van licht en schaduw, die je een realistisch beeld geven van de sentimenten waarin de muziek gecreëerd werd. Wie weet waren de over-over-over-groot nonkel van Django en de neef van Jan Van Eyck wel drinkebroers.
Oke, mijn fantasie neemt dan misschien een loopje met me, en waarschijnlijk hadden de organisatoren van het festival niet gezocht naar een gemeenschappelijk verleden tussen onze muziek en het Van Eyck, het blijft een boeiend onderwerp om over na te denken.
Los van de motivatie van de organisatoren waren we gewoon heel blij dat we na al die tijd nog eens op een podium konden staan. Eindelijk konden we alle nieuwe muziek die we tijdens dit traject reeds leerden uittesten voor een live publiek. Voor de gelegenheid nodigden we onze vrienden van de Gipsy Wolves uit en vroegen we als special guest Fapy Lafertin. We waren vooral opgetogen om met Fapy, the king of gispy swing, onze nieuwe Django nummers te spelen. Ook al kennen we Fapy ondertussen al goed -hij is zelfs gepromoveerd tot onze muzikale opa- het blijft spannend om op het podium te staan met een van je muzikale helden. De zenuwen gingen al snel liggen wanneer we onze eerste nummers speelden, zowel het publiek als wij genoten van de herwonnen vrijheid.
Samen musiceren en je muziek delen met een publiek blijft één van de mooiste dingen op aarde als je’t mij vraagt. Na een zoekende periode over hoe we ons project konden invullen ondanks alle restricties, vonden we de energie terug waarmee we aan het project waren begonnen.
Er was limonade, koffie, bier, volk, tafeltjes en feestverlichting. Sommige mensen waagden zich zelfs aan een dansje. De muziek klonk door het park alsof het nooit anders was geweest. Met de ogen gesloten werden we in onze gedachten teruggevoerd naar de 15e eeuw, waar de gebroeders Van Eyck samen klonken op de zonnewende en al dansend de kortste nacht ingingen.
